viernes, 2 de julio de 2010

Fusion:" GAYOSO" indefinidamente!


PRESENZA INDEFINIDA

Durante a súa intervención na conferencia, o Fiscal Xeral do Estado, Cándido Conde Pumpido --que foi presentado por Gayoso--, se referiu ao presidente de Caixanova como "unha das grandes figuras da economía e a sociedade" de Galicia, e apuntou que, na súa opinión, debería seguir á fronte da súa caixa indefinidamente".

Fernández Gayoso contestou a estas palabras recordando que non vivirá "tantos anos" pero que, en todo caso, mentres teña responsabilidades, procurará "facer unha gran caixa".En EP-hoxe

sábado, 19 de junio de 2010

Deixounos SARAMAGO.


Último adiós a José Saramago:José Saramago falleció ayer a los 87 años de edad en su casa de Lanzarote a causa de una leucemia crónica. El escritor portugués y Premio Nobel de Literatura murió a las 13.00 horas (hora peninsular) acompañado de su mujer y traductora Pilar del Río.



S.O.S pola PONTE ROMANA DE OURENSE.

PREMER: http://www.canedo.eu/PonteVella/index.html

Gregorio Luri

“Da una inyección de confianza al maestro, al profesor de secundaria y a la sociedad para que se crea que la educación es muy importante.”

Sebastián Torralba, El País

jueves, 20 de mayo de 2010

Caixa galicia corrixe o de onte


Caixa Galicia «desengaiola» vos seus libros durante a semana

OURENSE/LA VOZ.
Data de publicación:
19/5/2010



Libros de narrativa para adultos, infantil e xuvenil, poesía, ensaio ou de banda deseñada. De autores como Carlos Casares, Xosé Luís Méndez Ferrín, Rosa Aneiros ou Fausto Isorna. Dende onte e durante toda a semana Caixa Galicia na capital leva a cabo a actividade Desengaiolando libros . A entidade financeira liberará libros que poderán ser recollidos e compartidos polos lectores que a súa vez poderán deixar vos seus propios exemplares. A actividade pola mañá será nas oficina do Paseo de 8.00 a 15.00 horas. Pola tarde a proposta realizarase na sede dá fundación en Xoán XXIII con diferentes horarios: hoxe dende ás 20.00 horas, ou xoves dende as 19.30 horas, ou venres de 15.30 a 20.30 horas e ou sábado de 09.30 a 14.00 horas.

lunes, 17 de mayo de 2010

Agas OURENSE: Caixa Galicia "ceiba" libros.Non se entende este desprezo a OURENSE



CARA AO 17 DE MAIO ·· "bookcrosing"

Caixa Galicia "ceiba" libros en seis cidades

"Desengaiolará" un cento de publicacións en cada unha das súas sedes

REDACCIÓN(GH)

A Fundación Caixa Galicia celebrará hoxe o Día das Letras Galegas co programa "Desengaiolando libros", unha iniciativa coñecida popularmente como "bookcrossing" que consistirá en "ceibar" preto dun cento de libros en cada unha das súas sedes en Vigo, Pontevedra, Santiago, Ferrol, A Coruña e Lugo, coa intención de que os cidadáns poidan collelos gratis e compartilos con outros lectores. Todos os usuarios poderán colaborar deixando outros libros a disposición dos lectores nos espazos acondicionados para esta iniciativa, que arrinca hoxe e durará ata o domingo 23 de maio. Entre os libros escollidos figuran títulos de narrativa para adultos (con autores como Carlos Casares, Manuel Rivas ou Suso de Toro, entre outros); de literatura infantil e xuvenil (con obras de Rosa Aneiros, Marilar Aleixandre ou An Alfaya); poesía (Xosé Luís Méndez Ferrín, Xoán Fernández García ou Inma López Silva); ensaio (Carlos Fernández, Anxo Rey Ballesteros ou Xosé María Álvarez Cáccamo); e teatro (Euloxio Rodríguez Ruibal).

viernes, 14 de mayo de 2010

NovaCaixaGalega? Remata o culebrón da FUSION


Las cajas tienen un mes para cerrar el proyecto económico

ng.- Después del histórico acuerdo para la fusión de las dos cajas gallegas, ambas entidades se enfrentan ahora a un nuevo y no menos complejo período de conversaciones que vayan clarificando y sentando las bases sólidas de lo que será la nueva entidad resultante. Tienen por delante poco más de un mes para, primero, cerrar el proyecto económico de la futura caja única gallega de la que también está por definir su nombre.

Las intenciones son las de comenzar ya la próxima semana las reuniones y configurar los equipos de trabajo que dibujen el nuevo proyecto. Con especial atención se abordará el futuro de los trabajadores, ya que se exige una reducción de plantilla hasta dejar la plantilla en 7.800 trabajadores directos. Se constituirá para ello la denominada mesa laboral.

Por otra parte, y etre ambas sedes actuales han comenzado las conversaciones de cara a determinar las funciones que asumirán las determinadas en el acuerrdo sedes operativas en las ciudades de A Coruña -sede fiscal- y Vigo -sede de negocio-. Toca hacer un nuevo reparto de funciones y de las respectivas áreas de actividad de las entidades, y la configuración de un proyecto financiero viable teniendo en cuetna las diferencias en cuanto a resultados y ratios de negocio de ambas cajas.

También se prevé duro el reparto de directivos y sus funciones. Los próximos consejos ordinarios tendrán que definir los miembros que formarán el futuro consejo único y quienes se integrarán en los consejos territoriales de Vigo y de A Coruña. Y deberán aclarar qué miembros de la asamblea se quedarán fuera.

Las entidades podrán trabajar con cierta traquilidad en este cometido después de que desde el Banco de España se les haya transmitido que tiene de plazo hasta finales del próxcimo mes de junio para que den cuenta de los números reales de la futura fusión. a partir de aquí podrán solictarse los millones necesarios del FROB.

Se desconce por otra parte la fecha de aprobación definitiva de la fusión, y es que según representantes de ambas entidades las reuniones de trabajo podrían necesitar un tiempo que se prolongaría hasta finalizar el verano, con lo que no se celebrarían las asambleas respectivas hasta el otoño.

Finalmente, hay que tener en cuetna también que las dos entidades deberán adaptar sus productos más usuales, desde tarjetas a sistemas de contabilidad y unificar criterios con el fin de no genrar conflictos funcionales o de operatividad.
¿en Ourense.................?:
ROSENDO será el candidato a la Alcandía de OURENSE

CONFIDENCIAL/gd:12-05-2010 09:02:05

El próximo 23 el PPdG presentará sus candidatos. Rosendo por Ourense es la única novedad. En el resto de ciudades se confirman Negreira, Corina, Telmo, Rey, Conde Roa y Castiñeira. Todos ellos tienen garantizado ser la lista más votada, la duda está en su capacidad para alcanzar la mayoría absoluta.

xxx: :

¡Para ENTERARSE DO NOSO NACIONALISMO!

Nosa Cultura: Xa na miña biblioteca e gozado por o seu interese

Un ensaio do maiis interesante:Pronto estará nas librarias Galegas. MOI RECOMENDABLE :



UN LONGO E TORTUOSO CAMIÑO : ADAPTACIÓN, CRISE E CAMBIO NO BNG : 1971 - 2009

AUTOR: QUINTANA GARRIDO, XOSE RAMON
EDITORIAL: GALAXIA
ISBN: 978-84-7154-319-6
EAN: 9788471543196
PRECIO: 29 €
AÑO: 2010
COLECCIÓN: ENSAIO
Nº COLECCIÓN: 59
NÚMERO PÁGINAS: 412
ENCUADERNACIÓN: Tela
COMENTARIOS: A obra Un longo e tortuoso camiño. Adaptación, crise e cambio no BNG (1971-2009), da que é autor o historiador Xosé Ramón Quintana Garrido, foi gañadora do Premio Ramón Piñeiro de Ensaio 2008, que organizan conxuntamente a Secretaría Xeral de Política Lingüística da Xunta de Galicia e Editorial Galaxia coa colaboración de Unión Fenosa e o Centro Ramón Piñeiro. O libro de Quintana Garrido é un ensaio interpretativo sobre o nacionalismo galego contemporáneo centrado no Bloque Nacionalista Galego (BNG), desde a primeira formulación da idea de fronte patriótica até hoxe mesmo. En base a unha ampla variedade de fontes documentais e cun enfoque aberto orientado pola historia do tempo presente e pola ciencia política, Un longo e tortuoso camiño expón como, desde unha posición precarizada e tendencialmente marxinal, o nacionalismo foi quen de construír unha organización, o BNG, coa que ir remontando dificultades até se converter nunha forza política Žque importaŽ. Segundo a análise de Quintana Garrido, desde finais dos anos oitenta o BNG tivo que emprender un longo e tortuoso camiño de adaptación e de cambio estratéxico e organizacional. Non sen contradicións e crises internas, o resultado foi pasar dunha inicial posición radical e antisistema a abrazar posturas máis moderadas e centradas coas que maximizar votos, cargos e políticas. Con todo, tales cambios están suxeitos hoxe en día a unha incerta revisión por mor da derrota electoral de marzo de 2009. O BNG encóntrase na actualidade nunha encrucillada crítica na que ten por resolver tres problemas complexos e ensarillados: de liderato, de discurso e proxecto, e de organización. De como se solventen vai depender o seu futuro: retroceder, recuperar posicións ou mesmo avanzar.


jueves, 29 de abril de 2010

NOSA España



Como anda o País. Da prensa :

La crisis económica de Grecia sigue en todas las portadas; pero ahora con más intensidad ya que las bolsas europeas se han visto, como consecuencia fatal y directa, abocadas a un desplome generalizado. Todos los periódicos del mundo de cierta entidad tratan el tema con profusión y dedicación y sobre todos ellos pesa, con mayor o menor intensidad, considerables dosis de pesimismo. En España, unos informan del tema con suavidad mientras que los otros aprovechan, como siempre, para dar caña al presidente del Gobierno español.

El asunto del tribunal Constitucional también sigue en primera línea informativa merced al empeño del frente catalán en que sea reformado el organismo. Montilla y Mas son los personajes en los que se centra la atención.

Otro tema que sigue dando que hablar y que escribir es el de la niña y el velo que parece otra de esas historias interminables que se sigue con cierto morbo pero que ya está en un punto de hartura tal que se ha tornado en cansino y recurrente. esperemos que la niña, ya en su nuevo colegio y con su velito religioso, se dedique a estudiar y que los periodistas fijen su atención en cuestiones de más alta importancia. O se plantea la cuestión de fondo y se soluciona o se afrontan las consecuencias de la habitual inacción; pero, por favor, déjennos ya del asunto de la joven y si acaso fíjense en su padre, el auténtico promotor de toda la “movida”.


Desde Onte poden ver no Centro Cultural da DIPUTAIOC de Ourense.Usue Arrieta é vasca. Vicente Vázquez, galego. Coñecéronse hai sete anos na facultade de Belas Artes de Cuenca e desde entón traballan xuntos baixo a marca QQ ideando vídeos, instalacións e intervencións en lugares públicos. Non conciben a creación artística se non é en contacto físico cos espazos e coas persoas que os habitan para darlles a volta ás diferentes formas de estar neste mundo cun discurso dunha profunda mais nunca obvia carga ideolóxica. A súa obra audiovisual, de singular e crecente riqueza, acada un novo fito cunha excelente mediometraxe, Canedo, que nunha montaxe aínda non definitiva se poderá ver no CGAI da Coruña hoxe ás 20.30 horas.

Con Canedo Vicente Vázquez volve ás súas orixes, unha parroquia –a do título– situada no Concello de Ourense. O punto de partida deste filme-performance é unha fotografía da familia do director diante dunha árbore, que será talada para coa súa madeira producir a pasta de papel precisa para un libro en cuxas páxinas ficará estampado o retrato. Unha vez cosido e encadernado, o volume viaxará á casa familiar para ser enterrado con ánimo de verbena. QQ rexistra todo o proceso de xeito rigoroso e lúdico coa intención de explorar a construción da identidade individual e colectiva como combinación de elementos materiais e simbólicos que reflicten á súa vez tanto vínculos de tipo persoal como as máis pragmáticas relacións de produción.

Canedo non é a única razón que os trae de novo a Galicia. Na Sala Alterarte, espazo expositivo do campus de Ourense, QQ presenta até o 28 de maio a videoinstalación La boca. Rodada en 2009 en Rosario, na Arxentina, a peza repara nun edificio da cidade que tiña unha das súas fachadas cuberta enteiramente por un xigantesco cartaz publicitario dun candidato da dereita á alcaldía. Unha imaxe que literalmente tapa as entradas de luz do bloque nunha cruel metáfora do peor da sociedade e a política-espectáculo que nos rodea. Un dos veciños do edificio, Armando Morales, regaloulles o anaco de lona que cubría unha fiestra da súa vivenda e que se corresponde xustamente coa boca do candidato. Ese é un dos obxectos que forma parte da exposición, que se completa coa proxección da curta durante o horario de apertura da sala.

Seleccionados para participar en setembro na exposición colectiva Antes que todo, resumo das últimas dúas décadas de arte español promovida polo centro Dos de Mayo de Madrid, os QQ preparan agora un novo proxecto, Age of vision, a estrear en Bilbao a finais de 2010, que se ocupa do tempo que dedicamos ao consumo de produtos audiovisuais para xerar con eles unha sorte de cronoloxía alternativa asociada ás ficcións do ser humano. Mediante procedementos informáticos recollerán información dunha completa base de datos cinematográfica para sumar as duracións de todos os filmes creados ao longo da historia e presentarnos a cifra total en aumento permanente como parte dunha instalación que reflexiona sobre a imaxe e o tempo.

Publicado o mércores 28 de abril en Xornal de Galicia.

miércoles, 21 de abril de 2010

E porque non? Moi posible engaiolante ofrecemento TURÍSTICO

Eu non quero expropiar nada, pero si poder disfrutar dunha paisaxe miña da infancia, da vista de Ourense desde o piso 17 da Torre. Si. Primeiro pechou a cafetería do 17 Logo pechou o 16 -. E así fomos quedando sen posiblidade de vista ningunha desde ese edificio central na identidade nova que nos fomos tecendo desde mediados os sesenta do século pasado.Pero nin sequera falo de reabrir bar e restaurante. Falo só de que o propietario –non sei quen é- mova o cu e o cerebro e invente algo para poder facer deses espazos algo accesible onde volver levar a visitantes e ir os propios a gozar dunha cidade idealizada desde unha visión superior. Estou seguro de que solucións técnicas haberá se se buscan.

En Nova York a visita obligada e desfrutar da vista do Empire State

O artigo de MONXARDÍN,que me deu pe o post de hoxe:

Saudade do dezasete

Afonso Vázquez-Monxardín

La Región:20-04-2010

Se o curioso lector é persoa de idade media ou avanzada, ou sexa se progresa adecuadamente entre as dificultades inherentes a esa, con sorte, pousada viaxe que facemos mesmo sen movernos do sitio, pode que entenda este dezasete dito así pola fala xeral en vez do noso ourensán “dazasete”, como unha invocación ao día da feira. Efectivamente, podería que quixesemos falar do 17 de comer o pulpo no campo da feira onde xa non hai gando e queda todo reducido a unha festa gastronómica de amizades tradicionais, diminuída en importancia polo espallamento de pulpeiras e pulpeiros aos domingos en vinte ou trinta recunchos da cidade que trasladan ao interior das casas esa tradición. Ou sexa, facer cola, medida polo prato de madeira, tuper se vai un pola máis nova, ou pola vella, pota, bolsa con auga quente para que non arrefeza e correndo para casa onde agardan as patacas cocidas.
Podía ser, pero non. Pensaba noutro dezasete. E tamén no dezaseis. Pensaba en que non nos podemos permitir, sexa pública ou privada a propiedade, perder ese patrimonio visual. Unha forma de vernos doutro xeito imposible. Cando os nacionalistas das Irmandades da Fala pedían en Lugo en 1918 a “expropiación das paisaxes” referíanse ao respecto do medio natural e feismo” avant la lettre. Eu non quero expropiar nada, pero si poder disfrutar dunha paisaxe miña da infancia, da vista de Ourense desde o piso 17 da Torre. Si. Primeiro pechou a cafetería do 17 –hai, talvez, trinta anos- onde sempre levabamos orgullosos a calquera visitante amigo que achegaba. Logo pechou o 16 -¿dez, doce anos?-, desde alí o Club de Tenis ollaba saudoso ese primeiro tramo da diagonal onde noutrora se iniciara o “tennis” como dicía o meu tío avó Roberto Vazquez Monjardín, introdutor do deporte da raqueta aquí, nos anos corenta, se cadra. E así fomos quedando sen posiblidade de vista ningunha desde ese edificio central na identidade nova que nos fomos tecendo desde mediados os sesenta do século pasado. Non vou ser eu quen lle leve a contra aos bombeiros, deus me libre, pero supoño que haberá algún tipo de solución. Algo se poderá facer para devolver esas estancias de pantasmas e lembranzas á vida nosa de vivir cotián. Restaurantes na cima de edificios de imposibles accesos por escada mecánica e bombeiril hai centos e centos. A nova tendencia en edificación vertical sitúa vivendas e oficinas en circunstancias de accesibilidade semellante en todos os lados. Pero nin sequera falo de reabrir bar e restaurante. Falo só de que o propietario –non sei quen é- mova o cu e o cerebro e invente algo para poder facer deses espazos algo accesible onde volver levar a visitantes e ir os propios a gozar dunha cidade idealizada desde unha visión superior. Estou seguro de que solucións técnicas haberá se se buscan. Todo é porse.
Anda..., porfa…, que eu quero volver subir alá arriba. Teño saudades do dezasete

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Gozar do TANGO:

viernes, 16 de abril de 2010

Tódolos homes son iguais.




O sarau do sábado, no Bernabeu, foi emotivo desde os prolegómenos, pois "merengues" e "polacos" gardaron un minuto de silencio por outros polacos (sen aspas) mortos nun avión sinistrado. Tanto ten finar de accidente aéreo como de accidente cardiovascular pero a sociedade do espectáculo subliña as catástrofes. Os defuntos viñan sendo militares e políticos (co presidente á frente) da elite de Polonia, desta vez a morte apampou o mundo coa espantosa noticia de que tódolos homes son iguais.

Así que rolou a bóla, a atención xa converxiu nos agonistas, nun Real Madrid de nervios abalados, que pretendía furar a rede culé a velocidade de liscánzaro, e nun Barça sabiamente leccionado por Guardiola, que esperou sereno a ocasión de arrebollar a Casillas. Os blaugranas permaneceron azorrados atrás, brincando ao matraquillo ou futbolín, e, cando o rival quedou embazado igual que un paxaro diante dunha cobra, metéronlle un gol que lle sentou ao conxunto branco como un tute no estómago. A vitoria non tivo a lucería da do ano pasado, porén desatou idéntica alegría entre os seareiros do Barcelona: en Santiago e noutras partes, o brillo que faltou no xogo apareceu no ceo en forma de folión con foguetes de sete estalos.

Para min sería a festa completa se non botase a faltar o sábado no Sar ao amigo Paco Manrique, compañeiro e profesor meu de natación ata que o despediu a empresa explotadora das piscinas municipais, en represalia polas folgas que promoveu e as mellorías que conseguiu a prol dos empregados desas instalacións deportivas. Vénme ao acordo aquel filme intitulado O nadador, cun Burt Lancaster empeñado en atravesar unha cidade a nado (de piscina en piscina), procurando quizais a pureza adamita dun Edén no que o bañador substitúe á folla de uveira. Haberá que nadar a repelo da inxustiza.(pan e coitelo O nadador:BIEITO IGLESIAS).

===============

Desta volta o "Hotel" que me tocou foi o CHOU de Ourense.
Tamén nestes "talleres de reparación" se percibe :todos somos iguas ante a "avaría" que queremos que no la arranxen.
De novo. SAÚDE a todos


jueves, 15 de abril de 2010

O`VOLTER: Noso Ourense


La tasca de la intelectualidad

Ourense reivindica el "bar do Tucho", último vestigio de la Atenas gallega

CRISTINA HUETE - Ourense - 14/04/2010

Ourense tuvo una taberna como un sagrario. Un bar de vinos, auténtico cenobio de la intelectualidad y el arte. O'Volter, el "bar do Tucho" (Antonio Fontenla, su dueño), fue desde los sesenta y hasta mediados los ochenta la máxima expresión de una Atenas de Galicia que claudicó de sí misma acosada por la desmemoria colectiva y por la desidia institucional. Su desaparición marcó el fin de una época de compromiso cultural, de aquel "Ourense perdurable" que duró lo que tardó en extinguirse la Xeración Nós.

La noticia en otros webs

Méndez Ferrín, Casares, Quessada y Risco se inspiraron en O' Volter

Un 'roteiro' y un libro homenajean a la taberna, centro de reunión de artistas

Dos décadas después de que en 1985 las máquinas tumbaran sin contemplaciones las artísticas paredes de O'Volter con todos sus históricos murales, obra de los "artistiñas" ourensanos, los supervivientes de aquella resistencia apoyada en las tertulias dirigidas por Risco acaban de rendirle tributo al bar y al cicerone, espoleados por las fundaciones Carlos Casares y Vicente Risco y el Pen Clube.

Cuando, en 1985, entraron las máquinas a derribar O'Volter y parte de la historia ourensana, su dueño "empezó a cargar con un saco de melancolía: vagaba por las calles y no nos reconocía; aquello lo mató", rememora ahora Alberto Almeida Rebollo, autor del único libro que retrató aquel esplendor cultural en torno a unas tazas de vino.

Tucho Fontenla no era un tabernero al uso. Había sido maestro, tenía una sensibilidad especial por el arte y congregó en su santuario a la intelectualidad y los artistas. Escritores y poetas como Casares, Méndez Ferrín o Millán Picouto; pintores como Quessada, De Dios, Virxilio, Alexandro o Vidal Souto; escultores como Acisclo, Failde, Buciños, Iñaki Basallo o Moreiras. Por allí también pasaron el pintor Conde-Corbal, Luis Trabazos y Augusto Valencia, junto a periodistas y ourensanos con inquietudes.

La inspiración del momento les llevó a pintar y escribir en las nada lustrosas paredes del bar mientras Risco, con Tucho al fondo sirviendo vinos atento a los discursos, teorizaba sobre el mundo y su epicentro en una tasca del casco viejo ourensano.

Pero a mediados de los setenta, Almeida, vinculado a las tertulias, tuvo un pálpito. "Intuí que todo eso acabaría y me puse a fotografiarlo". Confeccionó un libro, un manuscrito de medio metro de largo por 25 centímetros de ancho con páginas de colores que identificaban los apartados (poesía, escultura, pintura) en los que distribuyó las fotos de los murales del local. Lo encuadernó y se lo regaló a Tucho a modo de ofrenda por su papel aglutinador, por su bohemia y bonhomía. El dueño lo colocó en un atril a la entrada junto al retrato de su mujer que él mismo bajaba a diario, religiosamente, del piso superior, en el que vivía.

O' Volter tuvo una muerte provocada. "Todos somos culpables", sostiene Almeida. Aunque matiza: "Sobre todo las instituciones, que miraron hacia otro lado". El desagravio colectivo a la tasca le llegó el viernes pasado con una sentida procesión, un "routeiro", dirigida por el profesor Alfonso Vázquez-Monxardín. Arrancó en otro mural, de Antón Failde, rescatado, este sí, por las instituciones locales del olvido madrileño y situado al pie del Barbaña, "uno de los espacios literarios de la ciudad", en palabras de Monxardín, que se empeñó en guiar a los congregados por un "Ourense perdurable por lo menos en el recuerdo".

Medio siglo después de que "o Tucho" dejara la enseñanza para hacerse empresario y abriera el santuario de O'Volter, y 30 años después de su reliquia, los ourensanos lo han convertido en patrimonio inmaterial. El hijo de Tucho, Vicente Fontenla, logró recuperar un par de cuadros y esculturas de la vivienda familiar. Nada más. Ahora, el autor de las fotografías que dan fe de la existencia de aquella tasca cultural que marcó el punto final de la Atenas de Galicia, prepara una novela con el argumento, real, de aquel manuscrito que entregó a Tucho y que, tras años expuesto en el atril, desapareció durante décadas para reaparecer, tras la muerte del singular cicerone, en otro bar de la ciudad.

En vida de Tucho, Almeida jamás se atrevió a preguntar por el manuscrito. "No quería comprometerlo", sostiene. El empresario tampoco le dio explicaciones. "Sencillamente, no hablamos de eso". Pero resultó que había decidido poner esa recopilación gráfica de la historia del bar y de la ciudad a buen recaudo. "Se lo entregó, a modo de albacea, a un amigo común", cuenta ahora el autor, quien se enteró de casualidad cuando en 1998 la editorial Ronsel editó el libro de Sofía Tros O Volter con las imágenes prestadas.

Finalmente, el manuscrito original de Almeida, O Volter, fragmentos para a memoria , fue editado el año pasado con textos de José María Pérez Álvarez, Chesi, Fernández Naval y Chus Pato acompañando las fotos. Fue el comienzo de la recuperación de la demolida historia ourensana y del retorno al punto cero.

sábado, 27 de marzo de 2010

Caixa Galicia:Banco de España,prepara la INTERVENCION


H:D:sábado, 27 de marzo de 2010

Es la España impune, porque Caixa Galicia, no es, ni de lejos, la peor entidad del sector ahorro. Se trata de dar un escarmiento al sector y dejar claro quién manda en la banca en las cajas de ahorros: en contra de lo que asegura la Ley Orgánica de cajas de Ahorros (LORCA) es el gobernador del Banco de España, Miguel Ángel Fernández Ordóñez, quien pretende comportarse como un sátrapa. Gobernador que, eso sí, es fuerte con el débil y débil con el fuerte: no se atreve a dar ningún ultimátum a Cataluña, Andalucía o Euskadi, pero sí a Galicia.

Pero hay otro factor en esta historia: José Blanco. El todopoderoso y siniestro titular de Fomento tiene muy claras sus prioridades políticas. En semanas, quizás en días, pretende convertirse en vicepresidente del Gobierno, luego, cuando ZP abandone el poder, regresar a Galicia y ganarle las elecciones al PP.

Por eso, ahora Blanco está empecinado en golpear a Feijóo siempre que pueda, también con el Banco de España por bandera. Por ejemplo, desprestigiándole y desautorizándole en el proyecto del líder gallego del PP para fusionar Caixa Galicia y Caixanova o, al menos, conseguir que, como dice Julio Fernández Gayoso, el filosocialista que rige Caixanova desde 1965, sea la entidad de Vigo quien absorba a la De la Coruña.

Es la España de la impunidad. Mafo amenaza con intervenir para convertirse en el sátrapa de las cajas, a las que pretende convertir en bancos a toda costa. Blanco desestabiliza el sector financiero e instrumentaliza al Banco de España para sus objetivos políticos.

El gobernador se salta la norma máxima de la Lorca e intenta utilizar su poder de intervención para situarse por encima de la ley, por encima de la LORCA.

Eulogio López



Caixa Galicia traslada a trabajadores que espera un desenlace sobre la fusión este fin de semana o explorará otras vías
noticiasgalicia.com - Caixa Galicia aprovechó una multiconferencia del jefe de red con directores territoriales, jefes de zona y los responsables de su red de oficinas para lanzar un mensaje de tranquilidad y avanzarles que aguardan para este mismo fin de semana un desenlace sobre si será posible iniciar un protocolo de fusión con Caixanova o, en caso contrario, explorar "otras vías".

Fuentes de Caixa Galicia aseguraron a Europa Press que en estos contactos con los trabajadores se transmitió un mensaje de "tranquilidad" y se explicó que los directivos de la caja trabajan "para encontrar el mejor desenlace", bien sea la fusión con Caixanova, la posibilidad de continuar operando en solitario o analizar otras alianzas mediante fórmulas como un sistema institucional de protección (SIP) con entidades de fuera de la comunidad.

Respecto a esta última opción, Caixa Galicia ha explorado la posibilidad de que el presidente de la Xunta, Alberto Núñez Feijóo, accediese a levantar el veto autonómico sobre alianzas externas de las cajas gallegas, aunque las fuentes consultadas indicaron que "siempre ha dicho que no". Estas fuentes indicaron que esta jornada ha vuelto a ser de intensos contactos, tanto físicos como vía telefónica, tras la reunión que ayer mantuvieron en Madrid el director general de supervisión del Banco de España; la conselleira de Facenda, Marta Fernández Currás; y los directores generales de Caixa Galicia, José Luis Méndez, y de Caixanova, José Luis Pego. No obstante, las pretensiones de ambas cajas para acceder a una eventual fusión siguen alejadas. Ante la multitud de contactos que se han desarrollado después de que el Banco de España haya apremiado a las dos cajas gallegas a presentar una alternativa, Caixa Galicia baraja que las negociaciones no se prolonguen más allá del fin de semana y que el lunes, como mucho, se despeje el futuro del sector financiero gallego.

No obstante, el responsable de CIG en Caixa Galicia, Clodomiro Montero, afirmó, en declaraciones a Europa Press, que lo que comunicaron los directores territoriales a los trabajadores fue que "si la fusión sigue atascada, Caixa Galicia este fin de semana anunciaría un SIP" con otra entidad de fuera de la comunidad. Según Montero, el mensaje que se dio a los empleados es que "el lunes" podrían estar "en una nueva empresa". La decisión coincidiría con la celebración de un consejo de administración que la caja tiene pendiente para, entre otras cosas, aprobación de sus cuentas. El responsable de CIG expuso que, en algunas conversaciones "se llegó a mencionar a Caja Madrid", aunque no se concretó este punto.

INFORMACIONES "FALSAS"
Sin embargo, el responsable de banca en CC.OO., Julián Valiente, tachó de "falsa" esta información y redujo las comunicaciones mantenidas entre directivos y jefes de zona a un intento de "tranquilizar a los trabajadores" porque las entidades financieras "viven momentos difíciles". "Lo que dijeron es que en los próximos días tendríamos más claro nuestro futuro", aseguró, en declaraciones a Europa Press.

Por su parte, representantes de UGT en la caja que dirige José Luis Méndez, dijeron no tener constancia de que se hubiese trasladado a los empleados que se tomaría una decisión este fin de semana ni tampoco que se estudie un SIP como salida para la caja. En cualquier caso, Montero advirtió de que, si se integran en un SIP, tanto Caixanova como Caixa Galicia deben ser conscientes de que "no podrían liderar" la operación. "En ambos casos se verían envueltas en alianzas con entidades de mayor tamaño que absorberían a las gallegas", avisó y agregó que una unión de este tipo sería "más traumática en el empleo".

Por otra parte, los sindicatos con representación en las cajas gallegas enviaron hoy un escrito pidiendo formalmente a los equipos directivos que informen a los trabajadores de la situación de sus respectivas entidades y del estado de las conversaciones para una hipotética fusión. En el caso de Caixa Galicia, el documento fue firmado por todas las fuerzas sindicales; mientras que en Caixanova lo suscriben UGT, CGT y CSICA.

jueves, 25 de marzo de 2010

As paisaxes de Acisclo




18 de marzo: Inaugurouse en Ourense a exposición

Nos anos 70 Oteiza ollando unhas esculturas de Acisclo díxolle:¡Acisclo, cabrón... fasme viaxar... as túas esculturas son xeografía! (do maxistral ensaio de Santiago Lamas-Catálogo).

Vouno escribir por última vez para que quede o ronsel do seu nome gravado e ben gravado neste Ourense de hoxe que non recoñece e no outro que bota de menos e no que virá mañá e ese mañá (oxalá) nos atope bebendo viño, ou café nalgún bar do mediodía:a certas idades un conformase con estar vivo.
Vai por ti: Acisclo Manzano. Vintesete veces Acisclo.(JoséMª Pérez Alvarez-Chesi/ no Catálogo)

jueves, 18 de marzo de 2010

Desván de los Monjes:O Noso Sobrado dos Monxes













Copio Artículo de:
Xosé Castro(Xornal:18-3-10): O Xacobeo de Sobrado
Luís Carandell incorporaría o "Celtiberia Show" os gaza-pos toponímicos que o conselleiro de Cultura cometeu na intervención en Fitur. Pero os nacidos en Sobrado, lonxe de reprocharlle tamaño erro, ata lle agradecemos que se fiase do corrector informático, porque a súa confusión conseguiu que moita xente situase no mapa ao pequeno concello de Sobrado dos Monxes, que tamén tivo o seu minuto de gloria no Parlamento e chegou a YouTube e outras redes sociais.
"Non" hai "mal que por ben non veña", sentencia un vello dito, e o tremendo erro dun conselleiro pode ser a premisa de partida para que aumente o número de visitantes e Sobrado viva tamén o seu peculiar Xacobeo, que deixará no pobo recursos económicos complementarios da súa economía agraria tradicional.
Os que recalen nesta localidade situada no corazón de Galicia, equidistante da Coruña, Santiago e Lugo, non quedarán defraudados, porque a contrapartida é un suxestivo encontro cunha paisaxe de vivos contrastes e coa cultura que encarna a maxestosa arquitectura do milenario cenobio, cuxas torres esveltas dan unha cálida benvida ao forasteiro, que alí non ten tal condición. Santa María de Sobrado, a catedral galega da montaña, ofrécese ao visitante como un conxunto brillante, exemplo sineiro do barroco galego, cuxa grandiosidade arrepía o ánimo.
Pero Sobrado non remata no mosteiro. Alí conflúen o Camiño do Norte e o primitivo; a un quilómetro está a Lagoa, fonte do Tambre, rica en flora e fauna; máis arriba, nace o Mandeo; na parroquia de Ciadella están os restos dun campamento romano; hai igrexas románicas, cruceiros, castros e outros restos arqueolóxicos e todo o concello está habitado por xentes traballadoras, adorablemente simples e desprovistas de calquera arrogancia. Cando o viaxeiro decida xantar poderá degustar no pobo ou en casas de turismo rural saborosos produtos da terra presentados coa sobriedade do románico e a exuberancia do barroco.
Compensa, polo tanto, esta fuxida pola Galicia interior ata Sobrado dous Monxes para "gañar o xubileu" dunha emocionante sucesión de beleza que reconforta o ánimo antes de regresar ao pragmatismo urbano. Anímense!

martes, 16 de marzo de 2010

Escarallando a ACISCLO.

Doe ver estes atropelos!
Ollando polas rúas de Ourense esculturas de
ACISCLO.
Dicía Acisclo nunha entrevista na "La Región",que as Esculturas das Rúas debían de ter unha boa ubicación...
As del en Ourense,penso a teñen, mais...como llas tratan!

Palabras de Acisclo:«hoxe non importa o lugar onde esteas para desenrolar o teu traballo. Eu non sabería estar noutro sitio que non fose Ourense».


Xoves,18 20h, Sala Caixanova, inauguración da exposición :ACISCLO MANZANO
"As paisaxes de Acisclo"
A Serea da Chavasqueira, emerxe da crecida do Miño
No parque Miño

Mostra do que veremos:

viernes, 12 de marzo de 2010

Deixounos Miguel Delibes


Falece ós 89 anos Miguel Delibes

11.13h. Miguel Delibes, mestre de xornalistas, académico da Lingua e escritor premiado cos máximos galardóns das letras españolas, o 'Príncipe de Asturias' e o 'Cervantes', faleceu hoxe ós 89 anos tras unha longa enfermidade na súa casa de Valladolid rodeado polos seus familiares máis próximos




jueves, 11 de marzo de 2010

As Caixas en coiros

Xosé Ramón Ermida Meilán:

As declaración de Carlos Príncipe o pasado venres nunha tertulia na Radio pública, máis alá da sorpresa e do escándalo que provocaron en moitos galegos e galegas, non fan outra cousa que poñer en evidencia as servidumes das forzas políticas do sistema -e dos medios de comunicación- ao servizo do poder económico en xeral e das Caixas en particular.



viernes, 5 de marzo de 2010

Baiona:Festa ARRIBADA, se o tempo o permite

Un ano mais Baiona celebra este fin seman a Festa da "ARRIBADA"
Esperemos que o tempo o permita y sexa un dia de LECCER

miércoles, 3 de marzo de 2010

Proxima Exposición de ACISCLO,en Ourense

O 18 en Caixanova(Praza Maior), con Catálogo que conta cas firmas de Santiago Lamas e mais JoséMª Pérez Álvarez(Chesi),motivo de mais para acercarse a disfrutar da Exposición e do Catálogo.
Mentras unha mostra de obras que estan nas ruas de Ourense
Na Plaza de S.Antonio (Avd Buenos Aires)
Na Rua do Paseo
En "A Burga de Arriba"

Quedou estos dias baixo as Augas: En A Chavasqueira
Pois "O Dedazo"....sigue. Os Alemans na Revista FOCUS, dinlle os Gregos ¡Que les den!

miércoles, 24 de febrero de 2010

Segue chovendo………





Como o das Caixas , non ten arranxo, pois estamos a espera do que da o da Lingua…..

E , tómeno con Humor.se Aznar o fixo…..Pois : outro “Dedazo”.

martes, 23 de febrero de 2010

TECENDO REDES: "LECER en CHANTADA"

O Grupo participante na Kedada: 20-02-2010 CHANTADA e visita a EXPOSICIÓN:2º ANIVERSARIO-

Tecendo Redes: 2º Aniversario.

Tecendo Redes é un grupo que naceu hai dous anos na rede coa intención de organizar encontros fotográficos en diferentes vilas e cidades de Galicia. O grupo foi tomando relevancia co andar do tempo e reúne entre as súas páxinas case seiscentos afeccionados. Corenta deles conformarán a exposición do Fórum, que é itinerante e visitará logo diferentes salas de Galicia.

A exposición recolle imaxes de temática moi variada, tomadas en calquera dos vinte eventos fotográficos que o grupo organizou no último ano.


A comida amenizada con HUMOR, por Emilio (Amarillo na foto do grupo)
A EXPOSICIÓN-Na casa da Cultura :Chantada
D.Constantino Admdor do Pazo de Cartelos :anfitreón na visita, Angeles,Inés,Eu e María?
O Pazo
Na Solaina o grupo facendo fotos
"O CARBALLO de 1.500años"
Doce persoas fan falta pra rodealo
A visita tamén se fixo a Sto Estevo de Ribas de Miño