Nova Caixa Galicia en SANTIAGO ou NINGUNHA

A imaxe que fala das caixas

Na edición de onte deste diario aparecía unha foto que di máis que mil palabras sobre o futuro das caixas galegas. Nela aparecen os máximos responsables de Caixa Galicia e Caixanova, señores Méndez e Gayoso, mirando en direccións distintas e cara a alturas nas que nada se nos perde, sen darse por decatados do discurso do ministro José Blanco, que nese momento pedía que os centros de decisión de ambas as caixas mantivésense -unidos ou sen unir- dentro de Galicia.

Pero aquí está pasando o inevitable. E o inevitable é que, mentres a Xunta medita no futuro, á procura dunha utópica solución que non desgaste ao poder, sexa beneficiosa para todos, manteña o equilibrio entre o norte e o sur, e dea resultados estables e suficientes para xogar no renovado mercado financeiro español, os executivos, obrigados a xogar no mundo real e a formular as súas propostas antes de que outros se adianten e fáganas inviables, xa empezaron a mover ficha. E todo apunta a que esa ficha non vai cadrar para nada na partida de Feijoo.

Caixanova, que se moveu primeiro, xa entregou mil folios para dicir que a súa solución non pasa pola Coruña, e que está máis aberta a coalicións con outras institucións externas -aínda que poidan supor o traslado do centro de decisión fóra de Galicia- que a participar nunha cerimonia de absorción pola caixa do norte, que apenas podería disimularse cunha repartición -¡xa saíu a palabra!- das sedes do consello de administración, da Fundación Cultural e das divisións empresariais entre A Coruña, Santiago e Vigo.

E Caixa Galicia tamén acaba de mover ficha, quizá por reacción, para dicir que unha refundación, que inexorablemente levaría selo compostelán, non é necesaria, e que se non lle deixan máis remedio tratará o seu futuro noutros foros, que, por ser importantes -porque Caixa Galicia éo- sempre deixarían aberta a posibilidade de que na segunda carambola tamén a caixa do norte fose parar a Madrid. E aquí hai que meter o nome de Rato , para entender por que Rajoy, que fai só uns meses non quería nin sequera oír falar del para dirixir Caixa Madrid, o converta no seu preferido, e na proposta de consenso dun PP que está disposto a crear, ao redor da institución madrileña, a maior caixa de España.

E Caixa Galicia tamén acaba de mover ficha, quizá por reacción, para dicir que unha refundación, que inexorablemente levaría selo compostelán, non é necesaria, e que se non lle deixan máis remedio tratará o seu futuro noutros foros, que, por ser importantes -porque Caixa Galicia éo- sempre deixarían aberta a posibilidade de que na segunda carambola tamén a caixa do norte fose parar a Madrid. E aquí hai que meter o nome de Rato , para entender por que Rajoy, que fai só uns meses non quería nin sequera oír falar del para dirixir Caixa Madrid, o converta no seu preferido, e na proposta de consenso dun PP que está disposto a crear, ao redor da institución madrileña, a maior caixa de España.

Xose Luis Barreiro/Xoves 05 de novembro de 2009:La Voz de Galicia

Os políticos controlan as caixas de aforro: nomean o 34% dos conselleiros.
. Actualmente hai 45 caixas en España que teñen nos seus órganos de dirección, é dicir, as súas asembleas xerais e os seus consellos de administración, 6.065 conselleiros. Destes, 2.087, o 34% do total, son cargos elixidos a dedo polos partidos políticos, entre os que figuran alcaldes, concelleiros, presidentes de deputación ou altos cargos dos gobernos rexionais.
O interese dos políticos polas caixas non é banal: moven 1,2 billóns de euros.
O que queda claro, e como non podería ser doutro modo, é que o control político das caixas favorece os partidos políticos.
O PP controla de xeito férreo catro das dez caixas máis importantes de España, como Caixa Madrid, Caixa Galicia, Bancaja ou a CAM, cuxo novo presidente, Modesto Crespo, é ex concelleiro de Elche.
A fusión de caixas de aforro de distintas rexións, aínda que poden ser necesarias, encóntranse coa oposición dos gobernos autonómicos implicados na operación.
O presidente do Partido Popular apostara polas fusións entre caixas de distintas comunidades para evitar males maiores. Unha posición que, naturalmente, comparte Cristóbal Montoso.
A conselleira de Facenda da Xunta, Marta Fernández Currás deixou claro que non se seguirán as instrucións que procedan de Xénova: Non imos importar nin o modelo de Caixa Madrid nin o de Montoro" - declarou a conselleira no que parece un desafío máis para o pobre Rajoy. (Todo esta por verse).

O presidente da Xunta, Alberto Núñez Feijoo, asegurou que no eventual proceso de fusión das caixas galegas, o Executivo galego traballa «con rigor» e co mesmo escenario que ao principio: «unha caixa única galega e solvente ou dúas caixas galegas solventes». «Hai dúas formas de traballar neste e en todos os temas e as dúas empezan por R: Rumor ou Rigor. Nós traballamos con rigor, nunca enganamos a ninguén. Traballamos exactamente igual que ao principio, con dous escenarios: unha caixa única galega e solvente ou dúas caixas galegas solventes», apuntou Núñez Feijoo, tras a reunión semanal do Goberno galego.
Núñez Feijoo destacou que lle gustaría escoitar dos que xa teñen unha posición que expliquen cal é o balance, cales os beneficios, cal a conta de resultados, cal a carteira de clientes e outras cuestións derivadas da entidade ou entidades resultantes
dunha fusión

Formúlanse PSOE e PP un acordo para repartirse as entidades rexionais?

Oficialmente, Rajoy e Rodríguez Zapatero non fan máis que repetir a necesidade de "despolitizar as caixas de aforro" para profesionalizar a súa xestión e independendizala dos poderes rexionais. Pero Diariocritico puido saber que tanto PSOE coma PP estudan a posibilidade de repartirse a influencia nas caixas, en función do seu poder na autonomía correspondente. É dicir, se gobernan ou non nela.